Micky werkt bij Steffie als ervaringsdeskundige. Ze moet ineens zelf alarmnummer 112 bellen vanwege een noodsituatie. Hoe gaat dat?
Ik heb de hele dag bij Prokkel gewerkt en ik sta op de bus te wachten.
Een paar meter bij de bushalte vandaan valt opeens een oudere man van zijn fatbike. Hij is tegen een boom aan gebotst.
Gelukkig ben ik niet alleen bij het slachtoffer. Een moeder en zoon schieten de man ook direct te hulp.
Na een kort overleg lijkt het ons het beste om het alarmnummer te bellen. Dat wordt mijn taak.
Ik heb nog nooit 112 gebeld. Maar ik zet de spanning een beetje opzij en pak mijn telefoon.
Er wordt direct opgenomen. Een centralist aan de andere kant van de lijn vraagt wat ik nodig heb; een ambulance, de politie of de brandweer.
Ook vraagt ze in welke regio ik ben.
Ik vertel kort dat we een ambulance nodig hebben in Zeist.
Ik word doorverbonden met een vriendelijk klinkende jongeman. Meteen begint hij veel vragen te stellen.
Welke straat hebben we de ambulance nodig? En welk huisnummer?
Daarna komen de vragen over de man zelf. “Hoe oud is meneer? Zijn er zichtbare wonden? En aan welke kant van het lichaam?”
Ik kan de vragen rustig beantwoorden, want de hulp is al onderweg.
Hij gaat verder. “Kan meneer zitten of staan? Mogen we je nummer bewaren als we nog meer vragen hebben?"
Al deze vragen zijn nodig zodat de mensen in de ambulance beter weten wat ze aantreffen op de plek van het ongeval.
Het is best een hele verantwoording. Maar ik ben blij dat ik dit kan doen. Na tien minuten komt de ambulance.
De man gaat na een kort onderzoek mee voor controle en foto’s naar het ziekenhuis.
Nog een beetje nerveus neem ik de volgende bus naar huis. Ik ben heel blij dat ik heb kunnen helpen.
Steffie legt hier uit wat er allemaal gebeurt als je 112 belt. Ik hoop dat het voor onze bezoekers nooit nodig is, maar het is wel heel handig om alvast te weten.